31 Γενάρη 2007 σήμερα. Πριν από ακριβώς 16 χρόνια, στις 31 Γενάρη του 1991 πέθανε ο μεγαλύτερος λυράρης που γεννήθηκε ποτέ στην Κρήτη, ο Κώστας Μουντάκης. Αντί για μαντινάδα σήμερα αντιγράφω τους στίχους (ανήκουν στον Κωστή Φραγκούλη) του τραγουδιού του "Ο Θάνατος του Λυράρη".

Σε ενός λυράρη την αυλή εκόνεψεν ο Χάρος κι ανασηκώθει ο λυρατζής παλιό κρασί να φέρει, λες κι ήτο φίλος του ακριβός να τονε τραπεζώσει και ξεκρεμά τη λύρα ντου γλυκό σκοπό να αρχίσει λες κι ήτονε κάνας γλετζές να τονε ξεφαντώσει

-Άσε το δίσκο λυρατζή και κρέμασε τη λύρα φύλαξε το δοξάρι σου για δε ντο ξαναπιάνεις και κάτσε να χαζιρευτείς τα σκολινά σου βάλε γιατί σε παίρνω σύναυγα και πας στον κάτω κόσμο.

-Χάρε, α θέλεις, άφησ' με τη λύρα μου να πάρω απού μιλούν οι κόρδες τση και κλαίει ο καβαλάρης και τα γερακοκούδουνα του δοξαριού μου λένε, τ' απάνω κόσμου τσι χαρές, τση νιότης τα τσαλίμια, την ομορφιά των κοριτσιώ, τση λεβεδιάς τη χάρη και μιάς αγάπης μου παλιάς το κάνω βασιγιέτι, που μου διπλοπαράγγερνε τη λύρα μη ξεχάσω στον κάτω κόσμο όντε θα 'ρθω

-Δεν στην αφήνω ζάβαλε, καλλιά 'χω να τη σπάσεις γιατί με το δοξάρι σου σηκώνεις ποθαμένους και θ' αρχινήξεις κοντυλιές να ταραχίσεις τσ' άντρες να ξεμυαλίσεις κοπελιές να ξετρουμίσεις γέρους και θα πλανέψεις τα μωρά να κλαίνε για κανάκια και θα μισήσουν τα κελιά του Νάδη τα καστέλια κι ούλοι θα θένε να 'ρθουνε στον κόσμο τον απάνω.