31 Γενάρη 2007 σήμερα. Πριν από ακριβώς 16 χρόνια, στις 31 Γενάρη του 1991 πέθανε ο μεγαλύτερος λυράρης που γεννήθηκε ποτέ στην Κρήτη, ο Κώστας Μουντάκης. Αντί για μαντινάδα σήμερα αντιγράφω τους στίχους (ανήκουν στον Κωστή Φραγκούλη) του τραγουδιού του "Ο Θάνατος του Λυράρη".

Σε ενός λυράρη την αυλή εκόνεψεν ο Χάρος κι ανασηκώθει ο λυρατζής παλιό κρασί να φέρει, λες κι ήτο φίλος του ακριβός να τονε τραπεζώσει και ξεκρεμά τη λύρα ντου γλυκό σκοπό να αρχίσει λες κι ήτονε κάνας γλετζές να τονε ξεφαντώσει

-Άσε το δίσκο λυρατζή και κρέμασε τη λύρα φύλαξε το δοξάρι σου για δε ντο ξαναπιάνεις και κάτσε να χαζιρευτείς τα σκολινά σου βάλε γιατί σε παίρνω σύναυγα και πας στον κάτω κόσμο.

-Χάρε, α θέλεις, άφησ' με τη λύρα μου να πάρω απού μιλούν οι κόρδες τση και κλαίει ο καβαλάρης και τα γερακοκούδουνα του δοξαριού μου λένε, τ' απάνω κόσμου τσι χαρές, τση νιότης τα τσαλίμια, την ομορφιά των κοριτσιώ, τση λεβεδιάς τη χάρη και μιάς αγάπης μου παλιάς το κάνω βασιγιέτι, που μου διπλοπαράγγερνε τη λύρα μη ξεχάσω στον κάτω κόσμο όντε θα 'ρθω

-Δεν στην αφήνω ζάβαλε, καλλιά 'χω να τη σπάσεις γιατί με το δοξάρι σου σηκώνεις ποθαμένους και θ' αρχινήξεις κοντυλιές να ταραχίσεις τσ' άντρες να ξεμυαλίσεις κοπελιές να ξετρουμίσεις γέρους και θα πλανέψεις τα μωρά να κλαίνε για κανάκια και θα μισήσουν τα κελιά του Νάδη τα καστέλια κι ούλοι θα θένε να 'ρθουνε στον κόσμο τον απάνω.

Μετά απο απουσία πολλών ημερών θυμήθηκα σήμερα μια μαντινάδα που είχα ακούσει απο τον Γιώργη Στιβακτάκη και λέει
Το να κατέχει ν' αγαπάς
είναι κι αυτό επιστήμη
άμα πληγώσεις μια καρδιά
φέρεις μεγάλη ευθύνη

Και στ' όνειρο να δω χαρά
η μοίρα θα μανίσει
και με εφιάλτη το πρωί
θα 'ρθει να με ξυπνήσει
Μανώλης Αλεξάκης

Η μαντινάδα των μαντινάδων κατα τη γνώμη μου
Δότης θα γίνω τση καρδιάς
να μη θαφτεί στο χώμα
να ζήσει αυτή να σ' αγαπά
κι ας είναι σ' άλλο σώμα
Από τον ένα και μοναδικό Μανώλη Αλεξάκη

Αρτι ακουσθείσα....
Δανείζω σου τα μάτια μου
να δεις πως σε θωρούνε
να μη ρωτάς εδώ και κει
το πόσο σ' αγαπούνε
Μανώλης Στεφανάκης

Δεν με φοβίζει ο θάνατος
άλλα 'ναι τα σπουδαία
το ν' αγαπάς να μη μπορείς
να διώξεις την ιδέα
Βασίλης Σταυρακάκης (Μια βραδιά στην Ερωφίλη)

Στης μοίρας μου τη θάλασσα
ψαρεύω μέρα νύχτα
μα δε μπερδεύουνε χαρές
μόνο καϋμοί στα δίκτυα
Από κάποιο cd του Αλέκου Πολυχρονάκη

Πετώντας κάποια παλιά χαρτιά στη δουλειά, βρήκα σημειωμένη πάνω μια μαντινάδα που προφανώς άκουσα και σημείωσα καθώς δούλευα κάποιες εβδομάδες πριν. Αν και δεν θυμάμαι από ποιον την άκουσα την παραθέτω:
Πολλές φορές αμφισβητώ
Θεέ μου την ύπαρξη σου
για δε μοιράζεις τσι χαρές
και τσι καϋμούς εξ' ίσου